Opening De Krakeling op het Westergasterrein

Het was nog geen officiële opening afgelopen zaterdag, maar het publiek is meer dan welkom in Theater De Krakeling. Het theater speciaal voor kinderen en jongeren verhuisde in juli na 42 jaar van de Nieuwe Passeerdersgracht achter het Leidseplein naar het Westergasfabriekterrein.

De ingang is nu recht tegenover bioscoop Het Ketelhuis aan het drukke cultuurstraatje dwars door het Westergasterrein. Voor aankleding is nog nauwelijks tijd geweest. “We zijn hier op 1 juli met een verhuiswagen vol spullen aangekomen”, zegt directeur Kees Blijleven. “Onze eerste prioriteit was dat er voorstellingen kunnen spelen.”

De verhuizing naar deze locatie ging veel sneller dan bedacht: het was bekend dat het oude pand stevig gerenoveerd moest worden, maar de coronacrisis brachte de plannen in een stroomversnelling. Blijleven is zeer in z’n sas met de nieuwe plek: “Kinderen kunnen hier buiten veilig rondrennen en in de wijken hieromheen wonen veel meer, heel diverse mensen.” Ook fijn voor scholen: voor touringcars met klassen is het theater beter bereikbaar.

Binnen herkennen vaste bezoekers de limonade tafel en de knutselkast. Aan de rand van de foyer staat een van de banken uit het oude theater. De tafelbladen zijn gemaakt van de oude houten toneelvloer.

Eerder deze maand speelde hier al een paar jeugdvoorstellingen ter gelegenheid van het Nederlands Theaterfestival, maar nu staat de eerste eigen productie er. Die eerste nieuwe voorstelling is Waarom is het stil in de stad?, over Amsterdam in coronatijd voor kinderen vanaf acht jaar. Regisseur Jörgen Tjon A Fong interviewde samen met spelers Birgit Schuurman en Tarikh Janssen zes Amsterdamse kinderen over hoe ze het thuisblijven beleefd hebben.

Schuurman en Janssen spelen de interviews precies na, met alle kuchjes en versprekingen. Dat werkt herkenbaar voor de kinderen en is grappig, vooral als de kinderen gaan uitleggen waar het toneelstuk over gaat. De verhalen van Ayoub, Chico (Schuurmans eigen zoon van 11), Nacif, Chloé, Katie en Bilal reflecteren de zorgen van ouders, het gemis van opa en oma, maar ook de vrolijkheid van de gekke tussentijd van de lockdown. “Kinderen maken alles lichter”, observeert Janssen, maar hij speelt ook Bilal, die aan het begin van de coronacrisis zijn opa en oma verloor.

Tjon A Fong is geïnspireerd door de nieuwe zaal, die hij nog kent als het oude MC theater. “Je kunt de zijwanden weghalen en er één grote ruimte van maken. Ik droom van immersieve voorstellingen waarbij er nauwelijks onderscheid is tussen spelers en publiek.” Maar eerst is er voor hem en zijn gezelschap Urban Myth nog een lobby te winnen: hij is een van de gezelschappen die een positieve subsidiebeoordeling kreeg, maar vanwege geldgebrek onder de zogenaamde ‘zaaglijn’ terecht kwam.

Ook Blijleven heeft een financiële opdracht: de huur van het nieuwe theater is flink hoger. “We gaan nu ook in de zomer voorstellingen presenteren, hopelijk ook buiten op het Westergasterrein. En ik zie heel veel mogelijkheden voor samenwerking met festivals.” Cinekid organiseert komende herfstvakantie al activiteiten in De Krakeling, volgend jaar worden er waarschijnlijk ook films vertoond.

Blijleven wil een jaar de tijd nemen om de nieuwe locatie helemaal klaar te maken. Een gouden kans biedt in ieder geval de enorme witte wand in de foyer – die verder geen uitzicht heeft. Die verdient net zo mooie trompe-l’oeil wandschildering als het oude theater.
Hopelijk zijn de coronamaatregelen volgend jaar voorbij en kan de officiële opening een spetterend feest worden.

Recensie ‘Hamlet’ van ZEP

‘Hoe de hell heeft dit kunnen gebeuren!/Ze willen mij opbeuren en zeggen mij dan te zeuren?/Waarom heeft de Almachtige mijn vaders dood niet voorkomen?/Deze wereld maakt nare nachtmerrie van al mijn dromen!’ Zo klinkt de eerste tekst van Hamlet in de nieuwe versie van jongerentheatergroep ZEP, vertaald door nederrapper Brainpower.

Die ritmische, schijnbaar geïmproviseerde, soms krukkige maar even vaak verrassend poëtische vertaling is maar een van de vele opvallende ingrediënten in Peter Pluymakers regie van Shakespeares überklassieker. Zo ziet Gürkan Kücüksentürk als Claudius – die Hamlets vader vermoordt en met zijn moeder trouwt, wat om wraak schreeuwt – eruit als Gaddafi of een andere arabische dictator, is de geest van Hamlets vader vervangen door een videoboodschap van hackersgroep Anonymous en is de troupe toneelspelers een streetdance crew.

De eerste helft levert het fris en spannend toneel op, vooral door de innemende hoofdrolspeler Tarikh Janssen, die slim het publiek betrekt bij zijn plannetje om de gek uit te hangen.

Maar ergens in de tweede helft loopt het stuk met de spelers weg. Deze Hamlet lijkt nauwelijks te twijfelen, maar waarom drijft hij dan zo af van zijn wraakvoornemen? De schermwedstrijd aan het eind lijkt nu geen logisch verband te houden met het voorafgaande.

ZEP brengt nu al een paar jaar Shakespeare-bewerkingen voor (VMBO-)jongeren. Dat is natuurlijk te prijzen, maar de vraag is welk doel er nu precies mee wordt gediend. Gaat het om het overdragen van erfgoed? Dan is de verhipping onnodig. Gaat het erom te laten zien dat Shakespeare nog steeds over nu gaat? Dan moet je niet alleen de uiterlijkheden aanpassen maar van Hamlet echt een jongere van nu maken. Dat kan, maar deze voorstelling schiet daarin tekort.

De grote waarde van deze Hamlet zit hem nu vooral in de vrijwel volledig multiculturele cast (alleen Nanette Edens als een lekker heftige Gertrude is wit). De onnadrukkelijkheid daarvan is hopelijk een voorproefje van nog heel veel meer Shakespeares.

Hamlet van ZEP. Gezien 30/9/16 in Bellevue. Tournee t/m 22/12. www.zep.nu

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 Unported License.
(c) 2024 Simber | powered by WordPress with Barecity